Я чую неба.
Як не чуць яго?
Яно жыве
ад краю і да краю.
Яму мільярды год,
і ад таго
Я на яго з павагай пазіраю.
Што хоча нам сказаць
адвечны дах?
Аб чым нас хоча
неба папярэдзіць?
Што нас чакае?
Росквіт альбо жах?
І невядомасць мне душу вярэдзіць.
Яно — наш шчыт
і абярэг жывы —
То грозна паглядае,
то ласкава.
Я чую неба.
Слухайце і вы —
Прыслухайцеся...
Чуеце?
Цікава!