Мой першы тост за вас,
Сучаснікі мае.
Нас з вамі выбраў час,
То лашчыць ён, то б’е.
Я ганаруся тым,
Што мы яшчэ — не рэтра.
На ўзлёце,
На крутым
У нас адно паветра.
Над намі —
Сінь без дна,
Насустрач хмар нямала,
Пад крыламі яна,
Зямля, што ўзгадавала.
І бачацца ёй сны,
Адзінай маці ў свеце,
Ці даляцяць яны
Да мэты, яе дзеці?