Адкладу свае справы
Я часова у бок —
Церануўся ласкава
Каля ног мой каток.
Ён ад стрэсаў ратуе,
Дам яму ласунка.
Уявіць не магу я,
Як пражыць без катка.
Колькі шчырасці ў вочках,
Колькі ў іх дабрыні.
Ў жыцці мне каточак
Упрыгожвае дні.
Хтось яго лёс закрэсліў,
Выкінуў кацяня.
Падабраў яго ў лесе
Ледзь жывога ўжо я.
А яшчэ ёсць сабачка,
Гэткі ж шчыры —
Пушок!
Сустракае удзячна
Ён мяне, як дружок.
Ён хвасточкам яскрава
Лёс «апісвае» свой.
Ім выказвае цява
Свой душэўны настрой.
Узаемна мы рады
Жыці, як спарышы,
Без шальмоўства, без здрады,
А душа да душы.
Я б душой быў бясхлебны,
Быў жабрацкі без іх.
Я камусьці патрэбны —
Тут ні зла, ні інтрыг.