Я помню твае губы
Цяплом уласных губ.
Ты не шаптала «любы»,
Маўчаў пачуццяў шлюб.
Як водзіцца ад роду,
Спакусных вуснаў жар
Прыносіць асалоду
І двух дыханняў жар.
Я помню твае грудзі
Цяплом сваіх грудзей.
Адчуў я ў пругкім цудзе
Здзяйсненне ўсіх надзей.
Абдымкі цёмнай ночы,
Нібы душы вуаль...
А што казалі вочы?
He бачыў я, на жаль.