Я пра вёску пішу, пра вёску,
А пра што ж мне пісаць яшчэ?
Сэрца смокча ўспамінаў соску,
Дзе мінулага плынь цячэ.
Там і я, як струмень гэтай плыні,
Там ружовыя, мілыя сны,
Чырвань ранку, праддзёнак сіні,
І наіўнасць, і подых вясны.
Там імгненні, якія не ўзважыць,
Адгалоскі, што сэрцу чуваць.
Там такое, пра што не раскажаш,
Што магчыма душой адчуваць.
Я пра вёску пішу, пра вёску,
Пра няхітры картовы час.
Памяць сэрца — здабытак носкі,
Ён сабой атуляе нас.