Мне бы з лаўкі зваліцца —
і ... не ўдарыць,
Мне б ісці па жыцці
без пакутаў і смутку,
Мне б жар-птушку злавіць,
не спаліўшы далоні...
Я ж так мала хачу —
нешта збыцца павінна.
* * *
Як я з лаўкі зваліўся —
адбіў адно месца.
У штодзённым жыцці —
і пакуты, і смутак.
На далонях маіх —
ні слядочку апёку,
Бо цямнутка вакол —
не злавіў я жар-птушку...
Як я многа хацеў —
не збылося нічога.