Шчыруюць летам птушачкі-пяюхі,
Ліюцца промні сонца на зямлю.
О лета!
Што мне камары ды мухі!
Я лецейка такім, як ёсць люблю.
Люблю я чэрвень —
да цяпла імклівасць.
Люблю я ліпень!
Ліпень — лета пік.
Люблю я жнівень за яго руплівасць —
Я з імі зжыўся,
я да іх прывык.
Я кожнага у думках абдымаю,
Іду да іх без аніякіх віз.
Заўжды ад іх з удзячнасцю прымаю
Дажджы, спякоту —
кожны іх капрыз.
На сконе лета —
і мае прывычкі
З жаданнямі спяваюць ва ўнісон.
Я ў лес бягу,
бо першыя лісічкі
Спрабуюць распачаць грыбны сезон.