Суддзя
Перапытаў у пацярпелай:
— Скажыце нам,
у чым яго віна?
Ўсё падрабязна
выкладзіце смела.—
І праз хвіліну
«выклала» яна:
— Ўсё, як бы,
адбывалася ў суботу,
Спяваў салоўка,
дзіўны вечар быў.
Мы, як бы,
цалаваліся ў ахвоту,
Затым мяне ён,
як бы, спакусіў.
— І што далей? —
суддзя удакладняе,—
Тлумачце,
Па магчымасці, ясней,
— Вы ж бачыце,
мех шыла не схавае,
Я, як бы,
зацяжарыла пазней.
А ён цяпер,
як бы спакусік гэты,
Хвастом віхляе —
як бы, я ні я.
Няхай жа суд
раскрые ўсе сакрэты:
Яго віна тут?
Ці віна мая?
На вашым месцы,
суд высокі, я бы
Не шкадавала
крымінальных спраў.
Суддзя сказаў:
— Паколькі ўсё ў вас «як бы»,
Дык я яго ўжо,
як бы пакараў.