Пазяхае хліпка
Ноч у цемры-цішы,
Месяц жоўтай зыбкай
Зорачку калыша.
Над ракою — кіпень
Вербаў кучаравых.
А на лузе ліпень
Блытаецца ў травах.
Па нябачных нотах
Хор цыкад спявае —
Нібы казка гэта.
Днём і ноччу лета,
Як душа жывая.
Прыйдзе ранак срэбны
Весела і тлумна.
А пакуль што цемра
Пазяхае сумна.