Пасля сямнаццатага года,
Які быў сто гадоў таму,
Нялёгкі лёс быў у народа —
Як нам не спачуваць яму?
Не будзем варушыць гісторыю,
Мы сведкі перамог і бед.
Мы іншымі ўжо катэгорыямі
Жывём, як і астатні свет.
Малыя пенсіі? Пабольшаюць!
Заробак нізкі? Падрасце!
Дзялкі і цэны аблапошваюць?
Не доўга быць ім на куце.
Жыццё па-іншаму ацэнена,
І грошы нам — не камандзір.
Жывём стабільна і упэўнена,
Над намі і спакой, і мір.
І раптам выбухнулі медыя,
Нібы агнём Гарыныч Змей:
Нацыянальная трагедыя —
Мы прайгралі у хакей!