Узрушана-прыўзнята
Мы робім адкрыццё:
Якое ж гэта свята
Ўваходзіны ў жыццё!
Ёсць ісціна старая,
Ў ёй кожны — вы і я:
Юнацтва распірае
Ад велічнага «я».
Юнацтву па калена
Праблемаў акіян,
Што шчыра і нязменна
Вядзе юнацтва ў зман.
Часовыя няўдачы
Не лічацца за зло,
І добра — а іначай
Юнацтва б не было.
*
Я быў толькі зерне
Характарных рыс.
Я быў і не вернік,
І не атэіст.
Я, сходу без броду —
Ў плынь лёсу ракі.
Сабака да году
Звычайна такі.
Юнацтва да Бога
Не хіліць крыло.
Ад Бога нічога
Не трэба было.
Ў свет тайнаў бязмежны
Юнацтва грабе.
Я быў незалежны,
Я — сам па сабе.
У гору ахвотна
Ідзем, як з гары.
Жывем бесклапотна,
Але да пары.
Юнацтва растлуміць
Свавольствы свае —
Жыццё абразуміць,
Жыццё абаб’е.
Уцехаў нямнога,
А клопатаў шмат.
Ужо і да Бога
Кіруем пагляд.
Падзей шматгалоссе
Віруе ў жыцці.
І мне давялося
Праз гэта прайсці.
І я перад Богам
Схіліў галаву.
З яго дапамогай
І сёння жыву.
І крочыцца горда
Па сцежках, дзе рос.
І хто ж гэтак шчодра
Адорыў мой лёс?
Ніхто адназначна
Не знойдзе адказ.
Усім я удзячны,
Хто дбае пра нас.