Божа любы!
Божа правы!
Ты стварыў жыццё — не мёд,
І таму даруй забавы
Маладых і грэшных год.
Час шчаслівы — час імклівы,
Але носім,
Як дакор:
Перагулы, перапівы,
Многіх «пера» — перабор.
І блюзнерыў я нярэдка,
Ціскаў дзевак — ад душы.
Ты б цішком мяне, без сведкаў
Адчыхвосціў: — He грашы!
Ты б хоць раз мне ў вуха шмягнуў,
Што казаць — было за што.
Ты маўчаў — і я працягваў
Калаўроціць на ўсе сто.
Сёння іншы я, набожны,
Бог такіх не абміне...
Але грэшны дзень той кожны
Ўсё ж прыемна ўспомніць мне.