Страты балюча раняць,
Сэрца крывавiць iмi.
Калi ж памiрае памяць —
Жывых не лiчу жывымi.
Калi памiрае памяць,
Жахлiвасць душу нявечыць.
Заплямяць сабой, захламяць
Тканiну жыцця пустэчы.
Калi памiрае памяць,
Тады не Сусвет — ашмёткi.
I многiм складана ўцямiць:
— На чорта бываюць продкi?..