Пустое сэрца, як пакой,
Ў якім няма нікога.
Ад безнадзейнасці такой
Не прыйдзе дапамога.
І ля душы, ў каторай лёд
Сагрэцца не удасца.
Нявер’е ў высакосны год
Не абяцае шчасця.
А колькі сэрцаў!
Колькі душ
Ратуюць нас ад бедстваў!
Калючкі — не зняважаць руж,
Адзінкі — чалавецтва.