Застаўся пад застрэшкам
мамін серп,
Сумуе побач
татава каса.
Здаецца мне —
абоім ім няўцерп
Пад сонцам жаць,
касіць, пакуль раса.
Ім сніцца поле
ў каласах і луг,
Жаночы смех,
замах у такт мужчын.
Серп і каса
без гаспадарскіх рук
Застылі тут,
нібы без збожжа млын.
Даўно ў мінулым
спеў жаночы жней,
І свісту вострых косаў не чуваць.
Без працы серп з касой
і без надзей —
А ім бы працаваць і працаваць.