Народному мастаку
Беларусі, скульптару
Івану МІСКО
Якую душу мець узнёслую трэба,
Які ў сэрцы трэба мець творчы прастор,
Каб працай узняцца не проста у неба,
А сэрцам натхнёным ляцець аж да зор.
Туды, дзе маланкай імчаўся Гагарын,
Туды, дзе за ім і другія былі,
Туды, у касмічныя бездань-абшары,
Куды толькі мары ўзляталі з Зямлі.
Туды, дзе ўжо ззяюць сузор’ем нязнічным
Клімук, Кавалёнак, Навіцкі – і ўсе.
І ён, сваёй творчасцю, скульптар касмічны,
Ў майстэрні касмічную вахту нясе.
Ён самай высокай удзячнасці варты,
Яго незвычайна насычаны лёс.
Яго акрылілі касмічныя старты,
Хоць ён у зямлю сваю сэрцам урос.