Лес развесіў лісця вушы,
Слухае уважліва,
Як сарокі-стракатушы
На хвастах сваіх дасужых
Носяць весткі важныя.
Разблакіціліся гоні
Неба ганарлівага,
А на іх — аблокі-коні,
Коні белагрывыя.
Што ні поле —
ніў раздолле,
Луг — квяцістасць росная.
Казачнае наваколле,
Прыгажосць дзівосная.