З вугла у вугал у хваляванні,
Сціскаюць сцены, цісне дах.
Чаму будуюць памяшканні
Ўсяго а чатырох вуглах?
Няхват міжсценнага прастору,
Рза-два ступіў —
і вось ён кут.
Мая кватэра —
сэрца шоры,
Мой горад —
зборышча пакут.
Здаецца мне,
што нават слова,
То — да вугла,
то — да сцяны.
І цешыць думка, што часова
Я ў гэтай «клетцы» —
да вясны.