То мы — ад малпы,
То мы — з вады...
Дык дзе сакрэтаў прыярытэты?
То ўжо сцвярджаюць нам
праз гады,
Што нашы продкі
з другой планеты.
Туды, дзе продкі,
адкуль мы ёсць
Заўсёды кліча
выток наш генны.
А дзе жывеш ты —
тут толькі госць,
Хоць тут ты, быццам,
жыхар карэнны.
Дзе сярод зорак,
адна мая?
Кірую ў неба
я погляд дзёрзкі —
І адчуваю нязменна я,
Як клічуць гены
да роднай вёскі.