Прэстыжны конкурс — Еўрабачанне,
Прывабны воку, слушны вуху.
Ды беларускасці, прабачце мне,
Тут кот не плакаў, няма й духу.
І тут, на жаль, не ўсё духоўнае —
Інтрыгі, змовы і падкусы.
Тут недзе й нашы «памяркоўныя»,
Па пратаколе — беларусы.
І выглядаюць недарэкамі,
Крыўляцца, малпнічаць гатовы.
І па-англійску «кукарэкаюць»,
Не ведаючы роднай мовы.
Тут свята песні міжнароднае.
А мы? Няўжо тут выпадкова?
Ніколі наша мова родная
Тут не гучала — ані слова.
А мы ж адкрытыя, душэўныя
Перад усім вялікім светам.
І нашы песні ўсе — напеўныя,
Чаму ж не ганарыцца гэтым?