Асмяглая прырода
Ласкавы дожджык п’е.
Начная прахалода
Адорвае яе.
І чуе цемра ночы
Лес, поле і траву —
І ўсё вакол шапоча:
— Жыву! Жыву! Жыву!
І набіраюць моцы
Расліны і зямля.
Здароўе гэта ноч ім
Вяртае спакваля.
А ранкам наваколле
Уславіць сонца ўсход.
Такое у прыполе
Прыносіць кожны год.