Не схлыне часу вечнага паводка,
Не ўвойдзе ў нашых лёсаў берагі.
Люблю цябе, зямля бацькоў, пра-продкаў,
Цябе, адзіны край мой дарагі.
Мяне з народзін цеплынёй адорваў
І водарам палёў, лясоў і ніў.
Сярод табе прысвечаных мной твораў,
Адзін ёсць, ганаруся я каторым —
Сваё жыццё табе я прысвяціў.
З табой, наш краю, маем лёс адзіны
І помнім мы ў час святаў і бяды:
Што як жыцця не будзе без вады,
Нас не было б без маці і Радзімы.