Агарнуўся думкай бор,
Думкай патаемнаю.
Вецер вытанчыў узор
Хмаркай белапеннаю.
Штосьці шэпчуць між сабой
Спелы колас з коласам.
Клён стары перад вярбой
Выглядае молада.
Марыць клён —
Штодзень, штогод,
Што з вярбой ажэніцца.
А рамонкаў карагод
Перад імі пеніцца.