Каб гэта быў мой верш апошні самы,
Пра што б хацеў я напісаць найперш?
Я б напісаў пра калыханку мамы,
Ёй сёння абавязаны мой верш.
Ў жыцці шмат розных песень ёсць, вядома,
Святочных і жалобных — не злічыць.
Але ў душы свядома й падсвядома,
Да скону калыханка ўсё ж гучыць.
А старасць не такая ўжо і драма,
Калі маленства ажывае ў сне,
Калі мяне у сне люляе мама
І крылы калыханкі дорыць мне.
Мы сэрцам калыханку мамы чулі
І я калісьці гэта шчасце меў.
Паклон вам, незабыўныя матулі,
За той далёкі і галоўны спеў.