У кніжнай краме — выданняў мора
(А мне казалі — няма паперы...),
Вось тут для слоўца —абсяг-прастора!
Адчынім разам у краму дзверы.
О кнігі, кнігі! Здабытак-святасць!
Прылаўкі вабяць — на іх духоўнасць.
Аж рэжа вочы тамоў стракатасць,
Аж ззяе глянец, крычыць шыкоўнасць.
Пабеглі вочы, нібы па красках,
Па розных вокладках, па глянцы...
А з іх страляюць забойцы ў масках,
На іх шкілеты выводзяць танцы.
На іх — дэбілы, на іх — анёлы,
І кроў сцякае з дзіцячых твараў.
І не злічыць тут кабецін голых
У розных позах сярод пачвараў...
І раздзіралі душу пытанні,
І цесна думкам на сцежцы вузкай.
Хацеў я крыкнуць: — А дзе выданні
На нашай мове, на беларускай?..
Хацеў я крыкнуць, ды хто пачуе?
З кім падзяліцца балючым жахам?
Свядомасць наша яшчэ начуе
Пад спарахнелым, аджыўшым дахам.
І нашых продкаў святыя словы
Піхае ў цемру сляпая мода...
А ёсць жа кнігі — крыніцы мовы,
А ёсць жа кнігі — душа народа.
Я ў тыя кнігі ўчытаўся рана,
Я іх у сэрцы нашу з маленства.
І перажыць ім наканавана
Ўсіх камерцыйных часоў шаленства.