Вунь, рэчка ўліваецца ў мора —
І дзе яна ў моры?
Нябачна.
Маленькая ж кропелька гора
Мяняе жыццё — адназначна.
Вунь, хмарка у небе вясеннім,
Вісела і знікла з блакіту.
А пляма на нашым сумленні
Не ведае часу ліміту.
Бывае, сабака чый злючы
Укусіць каго выпадкова.
Параніць душу больш балюча
Атрутнае крыўднае слова.