Перад намі з народзін —
бязмежнасці свет,
Мы адольваем шлях,
Богам наканаваны,
Мы змагаемся, марым,
імкнемся да мэт,
Гэта — наша жыццё, гэта —
крыж наш, так званы.
Шлях адольваем мужна —
цяжэюць гады,
Ўсё бліжэй край жыцця,
зеўрыць нам больш выразна.
Мы нясем гэты крыж
без пытання: — Куды?
Год за годам нясем
безадказна й адказна.
Лёсу час не стаіць,
хоць ідзі, хоць ляжы,
Хоць знямогся сустрэчным жыццём,
хоць у сіле.
Мы даносім свой крыж
да апошняй мяжы,
Каб жывыя уздвіглі яго на магіле.