Купалаў дуб... Я сеў у ім хвілінна,
Сюды я бег з Карпілаўкі не раз.
Тут некалі сядзеў Купала слынны,
Ў Акопы наязджаючы ў той час.
Купалаў талент шчыра ўсіх адорваў,
Людзей, зямлю, дзе творча колісь рос.
Я ўжо тады паэзіяй прыхворваў,
Не ведаючы, што яна — мой лёс.
Ці быў бы лёс мой творчасцю удалы?
Каму за гэта вечная хвала?
Не выключаю, што душа Купалы
Мяне тады ў Акопы прывяла.