Слязамі ледзяшоў заплакала вясна,
На флейце ручаёў зайграла пераможна,
І подыхам сваім душу маю яна
Кранула далікатна й асцярожна.
І па вашчынах стрэх разліўся сонца мёд,
І позіркі з-пад іх расплюснулі застрэшкі,
Ад колішніх завей, ізноў, як кожны год,
Пагоркі агаляліся без спешкі.
Вярнуўся сакавік, ласкавы чарадзей,
Апрáнуты у сваё святочнае адзенне.
Для стомленых людзей прыйшла пара надзей
І ад дакучных халадоў збавенне.