Цябе назвалі неўпапад,
Не ўсё прадумаўшы, калісьці.
Які ты, браце, лістапад,
Калі даўно апала лісце?
А, можа, й ёсць —
курам на смех,
Гібеюць дрэвы, як шкілеты.
Нярэдка —
па калені снег,
Вятрамі злоснымі абпеты.
Цяпла, ні ўтульнасці няма,
Гулёна-кот зашыўся ў хаце.
Табе, бывае, і зіма
Зайздросціць, лістападзе-браце.