Лёс ты мой, складаны лёс
(Лёгкіх не бывае),
Не гармонія — хаос,
Плынь жыцця крывая.
То ў душы праблем прыліў,
То на сэрцы хмурна.
Ўсё-ткі добра, што ты быў
Захапляльна-бурным.
Дні, хоць рэдка, ўсё ж былі
Поўныя зацішша,
Нібы на усёй зямлі
Нежывая ніша.
І губляліся тады
Ўсе арыенціры.
Прэч вас, дні цішэй вады!
Лепей дні-задзіры.
Лепей з лёту, на хаду,
Біцца ў перашкоды.
Лепш я лёсу не знайду,
Чым быў мой заўсёды.