Людзі!
Калі мы людзі,
І сэрцы у нас, не каменне,
Няхай паміж намі будзе
Узаемапаразуменне.
Няхай паміж намі не будзе
Нічога, апроч любові.
Веру — яе абудзіць
Шчырасць у кожным слове.
Глянем не ў бок,
Не ў спіны,
А ветліва — вочы ў вочы.
Выберэм лёс адзіны —
Сонечнасць, а не ночы.
Мы, толькі мы сабе суддзі,
І пры падзенні, пры ўздыме.
Людзі!
Калі мы людзі,
Будзем заўсёды імі.
Жыццё — карпатлівая праца,
Душы патрабуе не мала.
Людзі!
Людзьмі трэба звацца!
Так абуджаў нас Купала.
Людзі...
Не ўсе чыталі
Купалу —
Мяне тым болей
Людзі...
Кладуць на шалі
Будучы боль да болю.
Людзі...
Кладуць на шалі
Зброю да новай зброі.
Будуць ці не
Ў фінале
Выратавальнікі Ноі?