Прагнуць тваёй цеплыні і спагады
Нашыя дні.
Людзі пяшчоце, як сонейку, рады
I дабрыні.
Жорсткасць убілася ў нашыя сэрцы,
Лаянка, брэх.
Бога зняважылі, як іншаверцы,—
Сорам і грэх.
Нам бы з жыццёвай крыніцы адвечнай
Чэрпаць спакой.
Мы ж да мяжы падышлі небяспечнай,
Кроў за якой.
Вісне над намі нянавісць-спакуса,
Губіць, як чад.
Брат беларус, палюбі беларуса —
Ён жа — твой брат.
Мы ж, незалежна ад веры і мовы —
Дзеці зямлі.
Мудрасць захоўвалі, час больш суровы
Перажылі.
Пэўна, не сэрцы ў нас сёння — жалеза,
Жудасны час.
Ты неабходна нам, маці Тэрэза,
Выратуй нас!