Па магнітафоннай стужцы
Ў маладосць вярнуўся.
У мінулым, ў самай гушчы
Раптам апынуўся.
Паміж розных пустамеляў,
Жартаў запісáных,
Загуло маё вяселле,
Дзіўна, нечакана.
Таго часу цьмяняць зоркі —
Паўста год мінулі.
Сум салодкі, выдых горкі
Сэрца агарнулі.
Звон і «пах» сталоў накрытых
Стужка адраджала,
Галасы гасцей забытых,
Шмат якіх не стала.
Вось і мама зычыць шчасця
Нам — за ёй і тата.
І жадае, зноў жа шчасця,
Тост сястры і брата.
Голас жонкі, як анёла,
Голас мой — блазнючы...
Нас жыццё перамалола,
Лёс складаны, невясёлы,
Нас пераагучыў.
На магнітафоннай стужцы
Розных гукаў веча.
Чую — толькі год дачушцы
І яна шчабеча.
Чую песні пад гітару
Ў маім выкананні.
Мне і радасць, мне і кару
Дорыць час той ранні.
Тое, што са стужкі чутна,
Часам тым сагрэта.
Менш — прыемна,
Больш — пакутна,
Сэрцу чуці гэта.