Лагойшчына пяшчотна ахіне,
Падорыць безліч светлых успамінаў
Па сцежках часу правядзе мяне,
У вочы зазірне, як маці сыну.
Лагойшчына — маёй душы святло
У Храме лёсу ты — мая ікона.
А тое ўсё, што у жыцці было,
І дадзена табой, і блаславёна.
Вялі падзеі незаўжды ў гару,
Былі й падзенні — іх не забываю.
Жыцця памылкі на сябе бяру,
А поспехі — з табою падзяляю.