epub
 
падключыць
слоўнікі

Сяргей Давідовіч

Мая тэма

Как скуден мой запас

Красноречивых слов,

И мыслей незатейливых бессилие.

Но всё, что дал мне Бог,

Я посвятить готов,

Чтобы воспеть тебя, деревня милая.

 

Адно ўжо тое, штó

Народжаны я тут,

Ў тваім прыполе, пад крылом матуліным,

Я сэрцам, я душой,

Урос у гэты цуд,

Я вёсачкай мінулых год атулены.

 

Мне могут возразить —

Всех деревень не счесть,

Отмеченных своею самобытностью.

Изюминка своя

В деревне каждой есть,

Граничащая с местной знаменитостью.

 

О, каб хоць хтосьці з вас,

Ну хоць бы на паўдня,

Папаў сюды, дзе даў мне Божа вырасці,

Здзівіўся б моцна той —

Якая чысціня

Людзей, прыроды, чалавечай шчырасці!

 

Вы спросите, зачем

Я дал зеленый свет

Двум языкам? Вот здесь непонимание.

На сложный ваш вопрос,

Вполне простой ответ:

Чтоб больше этой теме дать внимания.

 

Я ў гэту тэму ўклаў

Не раз сваю душу,

Так цёпла тэму не кранаў ніводную.

Мне цяжка не пісаць,

Таму ізноў пішу

Пра маму, пра Радзіму й вёску родную.



Тэкст падаецца паводле выдання: Давідовіч, С.Ф. Збор твораў. Т. 12. Вершы. Паэмы / Сяргей Давідовіч. - Мінск: Зміцер Колас, 2020. - 416 с.