Усёй iстотай усвядомiў я:
Пустой душой «не секанеш з пляча» —
Сагнулася пяро — i без кап’я,
Зламалася пяро — i без мяча.
I сёння — ў цемры чадных гушчароў,
Свайму пяру «не затыкаю рот»,
Хаця не раз сваiх гаспадароў
«Узносiла» яно — на эшафот.