Калі мінулае, маёй душы — маяк,
Высвечвае свячой аджыўшых дат,
А для мяне даўно ўсё гэта так —
Плыву я не наперад, а наўспят.
Мінулае, нібыта ў пастцы сыр,
Які я сэрцам бачу, а не з’ем.
Плыву я не на той арыенцір,
Трымаю курс да тых, хто «глух и нем».
Ды лодка лёсу ў кожнага свая
І сустракае свой дзявяты вал.
А што, калі не збіўся з курсу я,
І, дзе святло свячы, там мой прычал?