О край мой, сэрцу мілы,
Цябе люблю, твой сын.
Тут хмары рэжа крыламі
Адлётных птушак клін.
Тут вёсенкаю шчыраю
Іх рады бачыць зноў.
Вяртаюць птушкі з выраю
Табе сваю любоў.
О край мой, святавытканы
З дабра, святла, надзей.
З духоўнымі здабыткамі
Спагадлівых людзей.
О родны край, гасцінны,
Адкрыты для сяброў.
Я з галавой павіннай
Стаць прад табой гатоў.
Хоць думка сэрца грэе
Ля лёсу ля твайго —
Жыццё аддаў табе я,
Ды мала і яго.
Ў канцы восьмы дзесятак,
Як побач разам мы.
Я, да жыцця ў дадатак,
Кладу свае тамы.