Нібыта ў набажэнстве,
Дзе сонечныя дні.
Душа жыве ў маленстве.
Ў святой далечыні.
І хоць было ў ім горка
І голадна было,
Яно — жыцця падпорка.
Дзіцячых год святло.
І я маленства помню —
Нястачу, слёзы, смех.
Па сонечнаму промню
Я ранкам з хаты бег.
Мяне гукалі мары
Да таямнічых мэт.
І вабілі абшары
У невядомы свет.
За далягляд жыццёвы —
Дарога без канца.
У бездань дзён ружовых
Прыемна даць нырца.
Як крыламі, рукамі
Махаў я, нібы ў сне,
А неба жаўрукамі
Спявала гімн вясне.