Ці людзі вернуць нос ад Бога,
Ці адвярнуўся Бог ад нас?
Трагедый жудасных аблога
Тэрарэзіруе наш час.
Мы ўсе па-рознаму гаруем,
Калі наносіць лёс удар.
Чамусьці звыкла сартэруем
Трагедыі, нібы тавар.
Здзіўляюць меркаванні злыя —
Ў трагедый розны боль і сэнс,
Што ёсць вялікія й малыя,
Ёсць больш балючыя і менш.
Для маці ля труны дзіцяці,
Счарнелай з гора назаўжы,
Трагедыя яе не ў хаце,
А на ўвесь свет — бяда з бяды.
І так стварылі свет наш Богі,
Што боль чужы — каля нуля.
Для маці боль трагедый многіх
Не варты смерці немаўля...
Ці лось, ці шпак — душа жывая.
Я сэрцам зразумеў даўно:
Малых трагедый не бывае,
У кожнага — жыццё адно.