О дзяўчаткі і жанчын суквецці!
Вам сваю душу адкрыю я:
Самая прыгожая у свеце
Мама незабыўная мая.
Хоць яе не стала —
я штодзённа
Размаўляю з мамай, як з жывой.
Для мяне яна —
мая ікона,
Сонейка жыцця над галавой.
Для мяне яна — мая калыска,
Мой шчаслівы, непаўторны час
О, як жа далёка ўсё
і блізка —
Ўсё, што назаўжды яднае нас.
Я без мамы ні адной хвілінкі
Не пражыў, не помнячы яе.
Вы прабачце, мілыя жанчынкі,
Мне за думкі шчырыя мае.