Марыў я набыць здароўе,
Бегаць у спартзал штодня.
Ды ад мары адыйшоў я,
Сеў на белага каня.
Я свабодным жыць маніўся,
Каб не гнуцца у дугу.
Але здуру ажаніўся,
Зараз — як на ланцугу.
Вельмі марыў стаць прыгожым,
Падцягнуў свой твар хутчэй.
У люстэрка зірк — о Божа!
Жах такі, не сплю начэй.
Марыў стаць крутым, багатым,
І украў, нажыў бяду,
Але хваць мяне й за краты —
З нараў злез, дамоў іду.
Ну аб чым цяпер гутарыць —
Час ідзе, жыццё бяжыць.
Мару я цяпер не марыць,
А ў рэальнасці пажыць.