А мары такія кароткія,
А мары такія салодкія.
Яны, як няўдачы, ліпучыя,
Яны, як пакуты, балючыя.
А мары, як крылы нябачныя,
Як пахі загадкава-смачныя.
Яны, нібы радасці штучныя,
Яны, як назолы дакучныя.
Без мараў жывеш абяскрылены,
А з імі... да іх жа прыхілены,
Да іх, на рэальнасць памененых —
І здзейсненых, і не здзейсненых.