Па ўсёй планеце крутабокай
Мерыдыян свой пракладу.
На самай станцыі далёкай
Засведчыць гэты факт сыйду.
Праеду вёсны,
Леты,
Зімы,
Мацерыкі і акіян.
Імя маёй малой радзімы
Будзе насіць мерыдыян.
На карце правяду пункцірам
Свой шлях,
Няблізкі свой маршрут.
Я шар зямны аб’еду з мірам,
Каб расказаць пра родны кут.
Пра светлы сум бацькоўскай хаты,
Як цёпла і утульна ў ёй.
Пра тое, чым мой край багаты —
Людзьмі й гісторыяй сваёй.
Я спадзяюся сэрцам шчырым,
Што мой пачын не прападзе.
Магчыма, хтось насустрач з мірам
Мерыдыян свой пракладзе.
А там, глядзіш, і паралелі
Ляглі бы мірна на зямлю.
І людзі будучыню б мелі,
І людзі б мірна спаць маглі.
О, як нашу я мару гэту
У сэрцы, у душы, ў крыві,
Каб людзі абнялі планету
Як маці: — Родная, жыві!
Мерыдыяны, паралелі —
Мы, часу дочкі і сыны.
Каб людзі будучыню мелі,
Павінен быць і шар зямны.