У рэдкі час нясцерпнае тугі
І адзіноцтва горкага майго,
Сучаснага й былога берагі
Усё далей адзін ад аднаго.
А я між імі, мне ўжо не відаць
Ні іх, ні ратавальную руку.
І да якога берага прыстаць,
Дзе смерць, а дзе жыццё, ў якім баку.
І ні пры чым адліў тут і прыліў,
Рака жыцця цячэ... пакуль цячэ.
Ад аднаго я берага адплыў,
Ну а другі я не адкрыў яшчэ.