Мне 77... што ж, пражыў я нямала,
Мне 77... я і сёння жыву.
У лёсе і чорна, і бела бывала,
І ўсё ж я схіляю прад ім галаву.
Каб 77 мне было ў гэтым годзе,
Ў вайну маладзенькіх загінула шмат,
Якія бясстрашна па Ладажскім лёдзе
Пад бомбамі везлі жыццё ў Ленінград.
Якія з баямі прарвалі блакаду,
На розных франтах не лічылі атак —
У крэпасці Брэсцкай,
Ля сцен Сталінграду,
На Курскай дузе — і нарэшце Рэйхстаг.
І смерць, і жыццё час паклаў быў на шалі,
Стагнала зямля ад пакутаў і бед.
Не толькі мяне вы тады ўратавалі —
Радзіму сваю і — увесь белы свет.
Мне 77... Час мінае няспынна,
Паклон, пераможцы, вам наш да зямлі.
Вас шмат палягло ад Масквы да Берліна,
Каб жыць на зямлі й святкаваць мы маглі.
2019