Карпілаўка святлом іконіць,
Хоць змрок, хоць навальніца.
І мне ніхто не забароніць
На родны кут маліцца.
На вас, нябачныя сцяжыны,
Нязгаслых успамінаў,
На вас, аджыўшыя хаціны,
На ўсіх, хто ў вечнасць згінуў.
Хоць час нікога не мілуе,
Пужае долам, страшыць,
Душа яшчэ з жыццём віруе,
Бунтуе і кірмашыць.
Жыццёвы вір таго палоніць,
Хто перастаў змагацца.
І мне ніхто не забароніць
Самім сабой застацца.