Мой дружа — лес!
Сяброўкі — пералескі!
У свой тут час
шчыруюць без сяўбы:
Вясной —
блакітнавочыя пралескі,
Улетку — ягады,
а восенню — грыбы.
Зімой — бялютка,
сон і адпачынак,
Дзесь — дзятла стук,
ледзь чутны піск сініц,
Ды дзе-нідзе —
з рабінавых галінак
Звісае чырвань
ягад-завушніц.
Мой дружа лес,
здаўна — сапраўдны дружа,
Гады не сталі
паміж нас сцяной.
Ці спёка,
ці ліюць дажджы,
ці сцюжа,
Ці расставанні —
ты заўжды са мной.