Я з вучнямі, вучыўся ў школе з кім,
Знаходжуся і сёння, як на ўроку.
І неастылым сэрцам я сваім
Гляджу на іх з далёкага далёку.
І вельмі жыва бачу ўсё праз час,
Кранальна ўсё ўспрымаецца і міла.
А клас жа, клас быў — ажно сорак нас
І шмат нас, шмат «на галаве хадзіла».
Прайшло аж цэлых семдзесят гадоў,
Як селі мы за парты першы раз.
О як бы я заскочыў шумна зноў —
Варакса, Шніп, Шадэўскі, Арцюхоў,
Штурхаючыся з вамі ў першы клас.
І сябравалася не менш мацней
З дзяўчынкамі, мы, як адна сям’я —
Шылкевіч, Васіленка, Галавей,
Серабракова — ўсіх вас помню я.
Даўно ўжо пасівела галава,
Плынь лёсу ўперад кожнага нясе.
Я не забыўся на свой першы «а» —
Як вы? Дзе вы? І ці жывыя ўсе?..